Gore tak bardzo, czyli manga Ludożerca

Mówiąc w skrócie. Oto co znalazłam po kliknięciu co myszy lubią na blogu Mangowa Norka.

Tytuł polski: Ludożerca

Tytuł angielski: Maneater

Tytuł japoński: Takahashi Yousuke Kessakushuu

Liczba tomów: 1

Liczba rozdziałów: 11

Gatunki: gore, horror, nadprzyrodzone

Autorzy: Takahshi, Yousuke

Według Centrum Mangi jest to zbiór obleśnych one-shotów, które mają w sobie jakiś morał. A według mnie jest to fajna manga utrzymywana w klimacie gore.

Gdy na to trafiłam to uznałam, że w końcu przekonam się do czytania mang online i przeczytam. Po pierwszym rozdziale już wiedziałam, że trafiłam na kolejnego niszczyciela psychiki. Ale w końcu raz się żyje, więc czemu nie? Od razu mogę powiedzieć, że jeżeli ktoś nie lubi/nie toleruje gore to najprawdopodobniej ta manga go będzie tylko obrzydzać.

O ludożerstwie jest właściwie tylko w pierwszym rozdziale. Główną bohaterką jest oczywiście ludożerca, która po zbawieniu swojej ofiary, w nieoczekiwanym przez nią momencie atakuje. Po tym co? Może krwi i flaki dla klimatu. Pewnego dnia pani ludożerca zaczyna się źle czuć. Przyczyna jest prosta, ale jej nie zdradzę.

Druga historia jest faktycznie obrzydliwa. A ja wtedy jadłam... nie naśladujcie mnie.

Fragment trzeciej dodałam wyżej. W skrócie, opowiada ona o dziewczynie, która zrobi wszystko dla chłopaka swoich marzeń. Na przykład, gdy ten powiedział, że woli niższe dziewczyny, ta odcięła sobie nogi. Ale przyznam, że na końcu zaśmiałam się pod nosem.

Czwarta jest trochę podobna do trzeciej. Hitomi spotyka się z bliźniakami, którzy są identyczni w każdym calu. Kocha ich tak samo. Ostatecznie musi wybrać tylko jednego. Jak to rozstrzygnie? Przeczytajcie.

O piątej mogę powiedzieć tylko tyle. Cieszę się, że mój tata taki nie jest, a gdyby taki był to pewnie zrobiłabym tak samo jak Miwako.

Szósta historia już nie jest tak bardzo gore. Ośmielę się wręcz powiedzieć, że jest zabawna.

W siódmej historii mamy do czynienia z dwiema dziewczynami, które od dziecka są największymi wrogami. Jedna chce być lepsza od drugiej. Jest jeden problem. Co przytrafi się pierwszej spotka też drugą. Ciekawe prawda?

Ósma to chyba jedna, z trzech które najbardziej mi się spodobały. Nie chcę jej opisywać, bo opowiedziałabym ja całą, więc pozwólcie, że ta zostanie bez opisu.

Dziewiątka - biedny kotek, dziesiątka - psychopatyczna koleżanka i jedenastka. Zrozumiałam to tak:

Wyobraź sobie, że pewnego dnia znajdujesz niemowlę. Co robisz?

a) przygarniasz i traktujesz jak swoje własne

b) zgłaszasz całą sytuację na policję

c) wrzucasz do jeziora

W przypadku tej historii poprawna jest odpowiedź c.

Co do kreski. Nie pasuje mi właściwie tylko jedno. Fakt, że bohaterki wyglądają właściwie tak samo. I mam wrażenie, że tła często były białe. Ale to może tylko moje urojenie.

Plusa daję za ładnie narysowane brutalne sceny. I wnętrzności, o ile w ogóle mogą być ładne.

Kreska jest charakterystyczna, można ją polubić lub nie. Mi się podobała, pomijając wyżej wymieniony "syndrom niespokrewnionych bliźniaczek".

Nie mam nic do gore. Mogę nawet powiedzieć, że to lubię. Natomiast jeżeli uważasz, że morze krwi, wnętrzności i chwilami patologiczne historie to coś totalnie nie dla ciebie to najlepiej omiń ten tytuł szerokim łukiem, bo nie znajdziesz nic co Ci się spodoba. Tak bym to podsumowała.

KLIKNIJ I CZYTAJ :)

Fabuła: 4

Znowu zamiast postaci klimat: 5

Kreska: 5

Całość: 4,6